Μέσα στον Νοέμβρη, ήρθε ο αδερφός μου για δουλειές, στην Αθήνα. Μεγάλη χαρά στο σπίτι! Ο θείος Γιάννης, εκτός από αγκαλιές και αγάπη, μας έφερε και καλούδια από το βορρά! Κάτι μήλα φίλε μου, που μοσχομύριζαν, ζουμερά αλλά και σκληρά, γλυκά και ξινά... ποίημα τα μήλα από το χωριό! Φυσικά ο Μάριος, μην περιμένεις πως χάρηκε με μήλα, φύλλα και κοτόπουλα που πετούσαν μέσα από το καλάθι! Όοοοχι ξετρελάθηκε με τις ζωγραφιές που του έστειλαν, τα ξαδερφάκια του.
Και με το όνομα του, κεντημένο από τα χεράκια της θείας Ρεβέκκας!
- Μαμά μ΄αγαπάνε πολύ τα ξαδερφάκια μου;
- Ναι αγάπη μου.
- Και οι θείοι κι οι θείες και οι γιαγιάδες και οι παππούδες;
- Βέβαια μωρό μου.
- Τελικά μαμά είμαι αξιαγάπητος!
Αξιαγάπητος και υπέρμετρα μετριόφρων!
Μετά το πρώτο δέμα, κατέφθασε ένα δεύτερο, από την θεία Σόφη αυτήν την φορά.
Η οποία, πολύ καλώς έκανε και μας έφτιαξε δύο υπέροχα Χριστουγεννιάτικα ημερολόγια, ένα για ΄μένα κι ένα για τον μικρό. Αλλά μας τα έστειλε νωρίς! Εμείς, ο ένας πιο περίεργος από τον άλλο, έχουμε ξεροσταλιάσει, θέλοντας να τ΄ανοίξουμε με μιας!
Ο μικρός με πιάνει στα πράσα:
- Μαμά γιατί σκαλίζεις το ημερολόγιο σου;;;
- Δεν σκαλίζω παιδί μου, το ξεσκονίζω...
- Ε ρε μαμά, γιατί η θεία Σόφη δεν έκανε τα ημερολόγια, να αρχίζουν από το 32; Δεν μπορώ να περιμένω το 24!
Πριν λίγες μέρες πήγαμε σε ένα κατάστημα απέναντι από το σπίτι μας να πάρουμε δυο μπάλες για το δέντρο. Ο ιδιοκτήτης έχει ένα πιάνο εκεί και ο Μάριος όποτε πάμε, του ζητά να παίξει.
- Κύριε Α. μπορώ να παίξω λίγο πιάνο;
- Βέβαια αγόρι μου.
- Ακούστε λίγο, θα παίξω ένα τραγούδι λυπημένο.
- Γιατί λυπημένο Μάριε;
- Γιατί η γιαγιά Χαρούλα είναι μακρυά μου και δεν μπορώ να την βρω!
Στολίσαμε το σπίτι, γράψαμε γράμμα στον Άι Βασίλη, ψηλαφούμε στα κρυφά τα μικρά πακετάκια στα ημερολόγια μας και αύριο, το κλου του μηνός... Περιμένουμε στας Αθήνας, τη γιαγιά Χαρούλα, να υποδεχτούμε μαζί τον Δεκέμβριο.
Μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες και τις συνθήκες που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, νιώθω τυχερή για τους ανθρώπους της ζωής μου! Η αγάπη τους, η αγάπη, είναι η μεγαλύτερη δύναμη...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη
Και με το όνομα του, κεντημένο από τα χεράκια της θείας Ρεβέκκας!
- Ναι αγάπη μου.
- Και οι θείοι κι οι θείες και οι γιαγιάδες και οι παππούδες;
- Βέβαια μωρό μου.
- Τελικά μαμά είμαι αξιαγάπητος!
Αξιαγάπητος και υπέρμετρα μετριόφρων!
Μετά το πρώτο δέμα, κατέφθασε ένα δεύτερο, από την θεία Σόφη αυτήν την φορά.
Η οποία, πολύ καλώς έκανε και μας έφτιαξε δύο υπέροχα Χριστουγεννιάτικα ημερολόγια, ένα για ΄μένα κι ένα για τον μικρό. Αλλά μας τα έστειλε νωρίς! Εμείς, ο ένας πιο περίεργος από τον άλλο, έχουμε ξεροσταλιάσει, θέλοντας να τ΄ανοίξουμε με μιας!
Ο μικρός με πιάνει στα πράσα:
- Μαμά γιατί σκαλίζεις το ημερολόγιο σου;;;
- Δεν σκαλίζω παιδί μου, το ξεσκονίζω...
- Ε ρε μαμά, γιατί η θεία Σόφη δεν έκανε τα ημερολόγια, να αρχίζουν από το 32; Δεν μπορώ να περιμένω το 24!
Πριν λίγες μέρες πήγαμε σε ένα κατάστημα απέναντι από το σπίτι μας να πάρουμε δυο μπάλες για το δέντρο. Ο ιδιοκτήτης έχει ένα πιάνο εκεί και ο Μάριος όποτε πάμε, του ζητά να παίξει.
- Κύριε Α. μπορώ να παίξω λίγο πιάνο;
- Βέβαια αγόρι μου.
- Ακούστε λίγο, θα παίξω ένα τραγούδι λυπημένο.
- Γιατί λυπημένο Μάριε;
- Γιατί η γιαγιά Χαρούλα είναι μακρυά μου και δεν μπορώ να την βρω!
Στολίσαμε το σπίτι, γράψαμε γράμμα στον Άι Βασίλη, ψηλαφούμε στα κρυφά τα μικρά πακετάκια στα ημερολόγια μας και αύριο, το κλου του μηνός... Περιμένουμε στας Αθήνας, τη γιαγιά Χαρούλα, να υποδεχτούμε μαζί τον Δεκέμβριο.
Μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες και τις συνθήκες που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, νιώθω τυχερή για τους ανθρώπους της ζωής μου! Η αγάπη τους, η αγάπη, είναι η μεγαλύτερη δύναμη...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη